Voor de Wereldtentoonstelling van 1929 ontwierp Ludwig Mies van der Rohe het Duitse Paviljoen in Barcelona. Dit deed hij in samenwerking met interieurarchitecte Lilly Reich. Het Paviljoen deed eigenlijk alleen dienst voor en receptie ter ontvangst van de koning en koningin van Spanje die de tentoonstelling officieel zouden openen. Het paviljoen werd ook vlak na de tentoonstelling afgebroken in opdracht van de Duitse regering om de onderdelen vervolgens te verkopen in Duitsland. Op veler verzoek werd het Paviljoen in 1986 weer nauwkeurig herbouwd volgens oorspronkelijk ontwerp en wordt nu nog steeds gezien als een hoogtepunt van de moderne architectuur.
Mies van der Rohe had een paar jaar voor de Wereldtentoonstelling al landhuizen ontworpen, die hij met behulp van de gekozen bouwmaterialen zo open mogelijk heeft willen maken naar het landschap eromheen. Met het Barcelona Paviljoen ontwierp hij een landhuis in een radicaal vereenvoudigde vorm van deze eerdere ontwerpen.
De gebruikte materialen voor het paviljoen zijn: staal, glas, gepolijste steen (marmer en onyx) en gewapend beton. De basis van het paviljoen is een sokkel van travertijn (kalksteen / marmerachtige natuursteen gekenmerkt door openingen in de structuur en zijn lichte kleur). Daarop rust het skelet van asymmetrische, maar parallel geplaatste, verchroomde stalen kolommen die een plaat van gewapend beton dragen. Tussen de stalen kolommen zijn ter ondersteuning muurpanelen van marmer aangebracht. De ruimte is open en wordt verdeeld door wanden van onyx en glas. De kostbare materialen met hun beige, grijze en groene tinten, versterken de eenvoud van het gebouw. Het geheel komt haast klassiek over en is op zichzelf al zo compleet dat er maar een paar, door Mies van der Rohe zelf ontworpen meubels in geplaatst zijn.
Van buiten gezien lijkt het landhuis opgebouwd te zijn uit verschillende blokken die asymmetrisch geordend zijn. Horizontale en verticale lijnen bepalen het beeld, dat volledig gemaakt wordt door de verschillende waterbassins die zich rondom het paviljoen bevinden. De ondiepe waterpartijen zorgen voor een weerspiegeling van het gehele gebouw.
Hier een walktrough video visualisatie.
Situatietekening:
Ruimtelijke analyse:
Mooi man
BeantwoordenVerwijderen